Περνάει, πέρασε, θα περνάει γρήγορα, τόσο επικίνδυνα γρήγορα που δεν τον αντιλαμβανόμαστε.
Ο χρόνος σε όλες τις μορφές του.
Περνάει, πέρασε, θα περνάει τόσο άνισα κατανεμημένος στις ζωές μας.
Τόσο παράταιρος με τον χρόνο των άλλων.
Τόσο παράταιρος με το χρόνο που νοιώθεις πραγματικά.
Τόσο παράταιρος με το είδωλο που εισπράττεις.
Τόσο αταίριαστος με αυτό που νοιώθεις.
Τόσο κακός που δεν σταματά λίγο να πάρει μια ανάσα. Να ισορροπήσει, να τον προλάβουν κι οι άλλες μορφές του.
'Οχι, λες και κάνει κούρσα δρόμου, που πρέπει πρώτος ο δικός σου χρόνος να κόψει το νήμα και οι άλλοι να ακολουθούν σε απόσταση.
Ο χρόνος που δεν μπορεί να κόψει λίγο την πορεία του. Να κάνει μια παλίνδρομη κίνηση. Να βρει, τους χρόνους άλλων που έχουν μείνει αρκετά πίσω και να τους κάνει καινούργιους συμπορευτές. Να μπορέσει να μαζέψει όλα αυτά που άφησε πίσω στην βιασύνη του. Να στα δώσει να τα κρατήσεις γιατί σου ανήκουν. Να μαζέψει κι άλλα αφημένα από τους χρόνους των άλλων που τρέχουν στο ίδιο τεραίν. Να πλουτίσεις τη συλλογή των εμπειριών, να πλουτίσεις τη συλλογή των παρουσιών, να γευτείς την αδρεναλίνη που σε γεμίζει ζωή, το επικίνδυνο, το δυνατό, το απόλυτο, να γεμίσεις ότι άδειο έχεις αφήσει.
Στον έρωτα ο χρόνος σταματάει...
ΑπάντησηΔιαγραφή'Ισως....... κάποιοι το πιστεύουν το τολμούν και το εφαρμόζουν, κάποιους άλλους όμως τους τρώει το σκουλήκι του φόβου και της ανασφάλειας
ΑπάντησηΔιαγραφή