Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

O ναός του έρωτά μου

Ασε με, άσε με και φύγε!
Με έφερες ώς εδώ με το αυτοκίνητο
σ' ευχαριστώ!!  όμως ...
Φύγε τώρα φιλενάδα
Θέλω να μείνω μόνη, εδώ
στον δικό μου ναό του έρωτά μου.
Μέσα στο χειμώνα τώρα.
Να ξαναζήσω στιγμές ονειρικές
στιγμές που δεν σβήνουν όσο κι άν προσπαθήσω
εικόνες, μυρωδιές, αγγίγματα.
'Ολα μοιάζουν να έχουν γίνει ένα πολύχρωμο,
πολύγευστο τατουάζ μέσα στο μυαλό μου
'ενας ναός για τον μοναδικό, ασύμβατο,
αταίριαστο έρωτα της ωριμότητας.
Θέλω ν΄αγγίξω τα μάρμαρα,
τους τοίχους, το χώμα,
τις πέτρες που ξεκολλούν γύρω γύρω και κυλούν μέχρι τα πόδια μου
μόνη!!!
εγώ και η ξεθυμασμένη μυρωδιά του
τα ξεπλυμένα από τις βροχές λόγια του
Εδώ είναι ο ναός του έρωτά μου
εδώ είναι ο μοναχικός παράδεισός μου.
Ασε με

Ερωτά μου, είμαι στο δικό μας ναό........... έλα σε περιμένω....... έστω για λίγο ....... για πολύ λίγο


Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

'Ισκιοι στη λιακάδα

Κάπως έτσι κι η ζωή!!!
Μιά όμορφη λιακάδα σαν τη σημερινή

Απλώνεσαι να την απολαύσεις
Την κυνηγάς!!!
Απλώνει το δέρμα, χαλαρώνει το σώμα
νοιώθεις τη θαλπωρή του  ήλιου

Κλείνεις τα μάτια και αφήνεις τις άλλες αισθήσεις να σε παρασύρουν
Κι ήλιος στην ουρανόστρατά του προχωράει

Κι εκεί που τα πόδια πατούσαν στο λιόζεστο έδαφος
ξαφνικά βρίσκονται στη σκιά
Τα νοιώθεις να παγώνουν κι η παγωνιά ανεβαίνει

Κάνεις ένα δυό βήματα για να προλάβεις 
να ξαναβρεθείς στη ζεστασιά
κι η σκιά προχωράει

Οι ίσκιοι απ' τα κτίρια, οι ίσκιοι απ' τα σύννεφα,
μεγαλώνουν, απλώνονται!!! 
Τα βήματα δεν προλαβαίνουν τις αλλαγές

Κι όταν σκιάσουν όλα....
...περιμένεις το  ξημέρωμα της νέας μέρας
με την ευχή να έχει ξανά λιακάδα
μέσα σ' αυτόν τον ατέλειωτο χειμώνα!!!

Ain't No Sunshine - Bill Withers

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Θυμάσαι;;;;

Το νερό κυλάει καυτό απ΄τα μαλλιά
στα μάτια, στη μύτη, στα χείλη!!!
Τεχνιτή αίσθηση του αφόρητα ζεστού
Αυγουστιάτικου μεσημεριανού ήλιου
όπως τότε που έκαιγε το κορμί μου
Όπως τότε.......

Θυμάσαι;;;

Κλεφτές ματιές πίσω απ' τα σκουρόχρωμα τζάμια
παιχνιδιάρικες!!!
έντονες ματιές που προσπαθούσαν να τρυπώσουν
να καταλάβουν το μυαλό του άλλου
ματιές που μαρτυρούσαν όσα δεν μπορούσαν 
να ειπωθούν απ΄τα χείλη

Θυμάσαι;;;

Τα χείλη που καιγονταν απ΄ την λαχτάρα 
να ενώσουν τις γεύσεις τους
Τα χείλη που δροσίζονταν μόνο από 
τις παγωμένες γουλιές του καφέ

Θυμάσαι;;;

'Ενα μικρό άγγιγμα
ένα απαλό διακριτικό χάδι
παλάμη με παλάμη!!!

Θυμάσαι;;;

Δυο δάχτυλα χεριών περίτεχνα πλεγμένα μεταξύ τους
σαν τα κορμιά των εραστών!!!
Πόδια χωμένα στην άμμο 
που πλησίαζαν το ένα το άλλο 
δειλά δειλά στην αρχή
άκρη με άκρη 
προχωρώντας επιθετικά το ένα στο άλλο
σε μια αγωνία κατάκτησης

Θυμάσαι;;

Πώς μπορείς και ξεχνάς;;;;
Πώς μπορώ να θυμάμαι ακόμα;;;

Θυμήσου!!!!!!!!!!!!!!!!!


Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

'Oταν ο έρωτας σκοτώνει!!!!!

Τόση γλύκα!!!
Τόση λαχτάρα!!!
Η  απόλυτη παράδοση!!!
Η σκέψη που μονοπωλείται απ' το άλλο πρόσωπο!!!
Τύφλωση ματιών!!!
Τύφλωση μυαλού!!!
Τυφλή υποταγή!!!

Δίνεται η χαρά απλόχερα
και εισπράτεται η πίκρα όμοια
Δίνεται η αγάπη με όλη της τη θέρμη
και εισπράτεται η ψυχρή αδιαφορία

Λίγα λόγια καυτά χαιδεύουν τ' αυτιά
για τόσο λίγες στιγμές
Πολλά λόγια πικρά συνοδεύουν
τις ατέλειωτες μέρες της προσμονής

Ο έρωτας που σκοτώνει!!!
Ψυχρός εκτελεστής στήνει τα θύματά του
στα πέντε μέτρα
και οπλίζει
και τραβάει σκανδάλη

Η σφαίρα εισβάλει σαν αρρώστια του μυαλού και του κορμιού
Ταρακουνάει το σώμα
ταρακουνάει το μυαλό
πονάει την ψυχή και διαλύει το κορμί

Κι εκεί η  αγωνία κορυφώνεται
εικόνες περνούν κινηματογραφικά μπροστά σου
και ξαναστήνεις όρθιο το κορμί
και περιμένεις τις επόμενες σφαίρες
να έρθουν να διαλύσουν ότι έμεινε αλώβητο!