Γιατί;

Βάσανο όλα τα "γιατί" που έρχονται και φεύγουν.
Κάποια φεύγουν απαντημένα ή όχι. Μας κάνουν τη χάρη και εγκαταλείπουν το χώρο που καταλαμβάνουν στο μυαλό
Μερικά όμως έρχονται και μένουν. 
Εδραιώνονται χωρίς την άδειά μας.
Με το έτσι θέλω.

Όσες εξώσεις κι αν αναγκάζεσαι να τους κάνεις καταλήγουν σ' ένα τεράστιο συμπαγή τοίχο που αποτελείται από ΓΙΑΤΙ

Ανήμπορο το μυαλό να τα απαντήσει
Ανήμπορη η καρδιά να απαιτήσει τις απαντήσεις
Μόνο οι άνθρωποι που τα δημιουργούν μπορούν να τα λύσουν
αλλά δεν έχουν διάθεση

Μόνο αδιαφορία

Κι έτσι μένουν να τρώνε τα σωθικά
να αρρωσταίνουν σώματα και ψυχές

Γιατί επιτρέψαμε τη δημιουργία τους;
Γιατί δεν μπορούμε να τα αφανίσουμε;


Γιατί;

και τώρα. .... ΤΙ;

Τι κοιτάς;
Τι πονας;
Αφου ήξερες πού πας!
Βουτιά σε βαθιά, σκοτεινά κι άγνωστα νερά
Απνευστί
Χαμένος προσανατολισμός
Χαμένος εαυτός
Και τώρα. ....ΤΙ;

δυο κεριά λιωμένα. ...

Δυο κεριά στο τραπέζι πάνω
Τα ονοματίζω
Το όνομα σου, το όνομά μου
Το κορμί σου, το κορμί μου
Σιγολιώνουν....

Μάτια καρφωμένα πάνω στις φλόγες
Που έσβησαν τα πάντα γύρω τους

Μόνο αυτές υπάρχουν
Δυναμώνουν ...
Μικραίνουν
Πετούν ανεπαίσθητες σπίθες
Σε κάθε τους τσακ τσακίζω

Λιώνουν τα κεριά
Ρυάκια που ενώνονται διπλώνουν κι αγκαλιάζονται σαν κορμιά καμμένα

Σαν τα κορμιά μας

Ενωμένα με μια χημεία έντονη και αφανή στο πλήθος
Μια μάζα μαλακή και εύπλαστη

Μόνο σ'αυτή μπορώ να δώσω σχήμα
Να την πλάσω δική μου
Να της δώσω μορφή
Να την φυλάξω κάτω απ το μαξιλάρι μου
Να σ ονειρευτώ γι άλλη μια φορά
Γι άλλη μια νύχτα
Μονη μου

κάθε φορά που έφευγες.......

Το σήμερα!!!!!  Δυνατό τράνταγμα 
Με κάνει να ξαναζώ και να αναπολώ και να αναζητώ....
Εμένα; Εσένα;

Αναμνήσεις ζωντανές ακόμα 
Μυρωδιές και αγγίγματα  ζαλίζουν το μυαλό  μου
'Ενα παγκάκι σωτήριο βρέθηκε στο δρόμο μου,
απάγκιο της ψυχής και του άδειου κουφαριού που λέω σώμα

Γιατί...

Κάθε φορά που έφευγες έπαιρνες κι ένα κομμάτι μου
Κάθε φορά που έφευγες άδειαζε το μυαλό και το σώμα μου
μόνο μια αχνή μυρωδιά με συνόδευε 
και ζούσα για την επόμενη

Κάθε φορά που έφευγες δεν ήμουν εγώ
μια έντονη αύρα με αγκάλιαζε 
μια ελαφριά παρουσία δική σου
ένα κομμάτι δικό μου λιγότερο

Πού πήγες;
Πού πήγα;

Είμαι εδώ και δεν είμαι ταυτόχρονα

Η σκιά της σκέψης σου με ταξιδεύει στο χάος,
ακόλουθος, σιωπηρή, στη ζωή σου!

Γιατί κάθε φορά που έφευγες γινόμουν ΕΣΥ ...
μέχρι που έχασα ΕΜΕΝΑ....

Paul Young - Every time you go away

Κάποιοι δεν θα μάθουν ποτέ πόσο πολύ αγαπήθηκαν.......

'Ανθρωποι ψυχροί
'Ανθρωποι με το ΕΓΩ τους να ξεπερνάει το μπόι τους
'Ανθρωποι που ψάχνουν πάντα το νέο και διαφορετικό
'Ανθρωποι που δεν ικανοποιούνται ποτέ
'Ανθρωποι που δεν ακούν τα "θέλω" και τις ανάγκες των άλλων
'Ανθρωποι που το μυαλό τους, η καρδιά τους και το σώμα τους δεν συγχρονίζονται
'Ανθρωποι που πήραν αλλά έδωσαν το ελάχιστο
'Ανθρωποι που τσαλάκωσαν ψυχές και καρδιές
'Aνθρωποι με στραγγιγμένο το μέσα τους από αισθήματα
'Ανθρωποι του δήθεν και του φαίνεσθαι

Δεν μπόρεσαν
ή δεν θέλησαν 
να ανοίξουν τα αυτιά τους και να αφουγκραστούν το ψυθίρισμα, την κραυγή,
να μυρίσουν τη μυρωδιά, 
να γευτούν το αρμυρό δάκρυ, 
να νοιώσουν το χάδι
μιας μεγάλης αγάπης...........

Κι έτσι......τραγικό ίσως..... αλλά για ποιόν;

....Δεν έμαθαν ποτέ πόσο πολύ αγαπήθηκαν