Η τρέλλα που κουβαλάμε

Η οθόνη θαμπώνει μπρος στα μάτια μου. 

'Εχω κουραστεί να κοιτάζω και να προσπαθώ να διώξω την φωτεινή κουρτίνα που παρεμβάλεται. 

Στ' αυτιά μου φτάνει ο ατμοσφαιρικός απόηχος της επιλογής σου. 

Προσπαθώ να συγκεντρωθώ στο δικό μου σκοπό. Ανόητες άσκοπες κουβέντες με εκνευρίζουν. Καλύτερη η απόλυτη σιωπή. Ετσι ώστε το μυαλό να ταξιδεύει στις ατελείωτες νύχτες που μου κρατούν συντροφιά χωρίς να τις καλέσω. Προσκαλούνται μόνες και εδραιώνονται. 
Θέλω να τις διώξω και να γεμίσω τις επόμενες με την τρέλλα που κουβαλάω. 

Δύσκολο! 

Δεν γεμίζονται μόνο με την τρέλλα ενός ανθρώπου.

Η τρέλλα που είναι τόσο δημιουργική.

 Η τρέλλα που μας βγάζει από το λήθαργο.

 Η τρέλλα που μας κάνει να ξεπερνάμε τον εαυτό μας.

 Η τρέλλα που μας κάνει να ζούμε ονειρικές στιγμές. 

Η τρέλλα που μας κάνει να θέλουμε να συνεχίζεται το όνειρο με οποιοδήποτε τίμημα.

Μια τρέλλα που δεν χαλιναγωγείται με λογική. Μόνο τροφοδοτείται από αντίστοιχη τρέλλα.

Μας πάει ψηλά, αλλά μας αφήνει να πέφτουμε απότομα, εκεί που δεν ξέρουμε τι μας περιμένει, αλλά το αγαπάμε και το επιδιώκουμε!

Η τρέλλα που ζητάει το ταίρι της για να υπάρξει, να βγεί προς τα έξω και να απογειωθεί!!!!!!!!!!!

La Folie :