O γάμος του καλύτερού μου φίλου!!!!!

Δεν πήγα σπίτι ακομα!!!!!! 

Ενώ ξεκίνησα να παρκάρω, άλλαξα πορεία για την άκρη της παραλίας. 

Εκεί που δεν υπάρχουν τέτοια ώρα άλλοι άνθρωποι, παρά μόνο ένα αυτοκίνητο πενηντα μέτρα πιο μακριά.

Κάθομαι στις πέτρες, ακούω το κύμα, βλέπω το φεγγάρι στη γέμισή του.

Η "πτήση" της επιστροφής ήταν ονειρεμένη!!!! Δεν είχα ξαναοδηγήσει νύχτα μόνη μου, τέτοια απόσταση, τόσο γρήγορα. 

Πτήση κανονική. 

Τραγούδαγα δυνατά το αγαπημένο μου Νο 4 στο CD, ούτε και ξέρω πόσες φορές, ξανά και ξανά.

Μόλις είχα ξαναπαντρέψει τον παιδικό μου, αδερφικό μου φίλο.

Το φίλο που τσακωνόμαστε, και φιλιώνουμε. 

Το φίλο που λέμε όλα μας τα μυστικά. 

Το φίλο που βρίζω για να ξεθυμάνω. 

Το φίλο που με ταρακουνάει. 

Το φίλο που μου δίνει κουράγιο. 

Το φίλο που θέλω να είναι ευτυχισμένος. Και που κι αυτός το ίδιο θέλει για μένα.

Το φίλο που έκανε την υπέρβασή του. Εκανε την επανάστασή του.

 Που προσπάθησα να τον εμποδίσω. 

Που προσπάθησα να του αλλάξω μυαλά. 

Που δεν θα έβλεπα την ευτυχία του σήμερα αν με είχε ακούσει.

Ακολουθώντας το κονβόι των αυτοκινήτων, με πορεία προς τη δύση του ήλιου, έβλεπα την ανατολή μιας νέας ευτυχίας. Μύριζα τον δροσερό αέρα του βουνού ανακατεμένο με τη θαλασσινή αύρα και ήθελα να σταματήσω την ουρά των αυτοκινήτων και να βγω έξω, να πάρω βαθιές ανάσες και να βγάλω μεγάλη φωνή.

Δεν σταμάτησα!!!

Εδώ όμως στην παραλία, σηκώνομαι από τα πετράδια, τινάζω την άμμο από τα ρούχα και φωνάζω. 

Δεν με ακούει κανείς εδώ.

'Ομως εσύ φιλαράκι ξέρω οτι πάντα ακούς.

Γι αυτό: ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ, σε μια όμορφη, πλούσια από αισθήματα και συγκινήσεις, ενδιαφέρουσα και υπέροχη νέα ζωή!!!!!!!!!!!!!!!!!!