Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Ήσυχη βραδιά!

Ήσυχη βραδιά!!!!!
Δεν φυσάει, δεν κάνει κρύο
μόνο τα δάχτυλα παγώνουν
και νοιώθουν την ανάγκη
να χωθούν μέσα σε μια τρυφερή ζεστή σάρκα
να αρπαχθούν, να τη μαλάξουν, να βυθιστούν
να παρασύρουν και τα χείλη,
να πάρουν απ τη θέρμη της

Κι ίσως το μυαλό να παρακαλάει για ένα δυνατό αέρα,
έναν αέρα που στο φύσημα του το μανιασμένο,
σκεπάζει αυτά που δεν πρέπει ν' ακουστούν
και σχηματίζει φωνές, πλασματικές στα αυτιά,
αόριστες και ακαταλαβίστικες,
που παίρνουν τη μορφή απ' τα λόγια που θα θελαν
να ακούσουν,
που περιμένουν.......

Ήσυχη  βραδιά
'Αδεια βραδιά
ακόμα μία............

Αρλέτα - Τα ήσυχα βράδια


Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Αποτυχημένες αποδράσεις

Ο καφές αχνίζει
Κι αυτή σαν μια Πυθία ρουφάει τους αχνούς και συλλογιέται
και γυρίζει πίσω.......

Πόσες αποτυχημένες αποδράσεις....
Χάνει το μέτρημα.......

Πόσες σκουριασμένες αλυσίδες άρπαξε......
κι η σκουριά λέρωσε τα χέρια
Πόσα μισοτριμμένα σκοινιά 
έσπασαν........
Πόσα γλιτσερά σκοινιά 
άφησαν τη αηδιαστική γλίτσα τους στα χέρια της
Πόσες φορές μάτωσαν τα χέρια 
στην προσπάθεια να κρατηθεί

κι αυτή εκεί.......

κάθε φορά κι άλλη απόδραση απ' την απόδραση την τελευταία
κι η κάθε τελευταία πιο οδυνηρή από την προηγούμενη

Αποτυχημένες αποδράσεις

Μόνα εφόδια.....  η απογοήτευση,
ο πανικός,
η ασφυξία,
Κι ακόμα εκεί...

Η πιο δύσκολη απόδραση από τον εαυτό της!!!!

" Ολα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν"
τουλάχιστον για κείνη.........



Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

Η πιό όμορφη βροχή........

Η βροχή......
ποτέ δεν μ' άρεσε!
Κι όσο περνούν τα χρόνια τη σιχαίνομαι ακόμα πιο πολύ
Οι λόγοι προστίθενται ο ένας πάνω στον άλλο και βαραίνουν.
Κι όμως κάποτε υπήρξε μια βροχή που δεν μ' ένοιαξε
Μάλλον μ' άρεσε και μ΄ άρεσε πολύ!

Η πόλη στολισμένη Χριστουγεννιάτικα...
το πλακόστρωτο βρεγμένο
τα κενά ανάμεσα στις πέτρες μικρές γιαλιστερές λιμνούλες
και δυο ζευγάρια πόδια...
δυο τακούνια να χτυπούν πάνω στις πέτρες
και δυο αρβυλάκια να πλατσουρίζουν
δυο ζευγάρια πόδια ...
κάτω από την ίδια μαύρη ομπρέλα

Ατέλειωτη ανούσια αμήχανη φλυαρία...
τάση για σταμάτημα, με την προσμονή ενός αγγίγματος πιο ζεστού
και ξαφνικά μια αναπάντεχη ερώτηση

- "μ' αγαπάς;"
- "ναι!!!!"
-"κι εγώ σ' αγαπώ!!!!!! τότε περπάτα"

Το μπράτσο με το μπράτσο μπλέχτηκαν σ' ένα σφιχτό αγκάλιασμα
κάτω από την ίδια ομπρέλα
τα βήματα χορευτικά πια
σαν πρωταγωνιστές ταινίας
τα πόδια χανόταν, πετούσαν με τα φτερά της αγάπης
ίσως ήταν και το κρύο... δεν ξέρω..... αναρωτιέμαι
Μέχρι που χώθηκαν σ' ένα ζεστό γλυκό περιβάλλον
για να δροσίσουν την κάψα τους με μια μπύρα

Η πιο όμορφη βροχή ..... της ζωής μου
'Οσο για την μαύρη ομπρέλλα ξέμεινε κάπου... στο καλοκαίρι..