Το πρώτο τσιγάρο της μέρας

Ρουφηξιά και κάψιμο!!

Κι άλλη ρουφηξιά πιο μεγάλη να νοιώσω το κάψιμο του καπνού πιο έντονα από το κάψιμο της ψυχής μου.

Μιά γουλιά καφέ με ένα παυσίπονο για να σταματήσω τον έντονο πόνο στο κεφάλι.

Είναι πράγματι πονοκέφαλος; 'Η μήπως η αντανάκλαση του πόνου της ψυχής;  

Πώς γίνεται να προξενείται τόσος πόνος;

Πώς γίνεται να μην μπορεί να επέμβει η λογική;

Η λογική που δαμάζει το συναίσθημα. Ετσι λένε. Η λογική είναι η πραγματικότητα και το συναίσθημα το πλασματικό, το άϋλο!

Η λογική πρέπει να οδηγεί και το συναίσθημα να υποκύπτει στους κανόνες της!

Πολλά τα στεγανά. Κι εμένα τα δικά μου μπάζουν από παντού!

Η λογική καλή, αλλά χωρίς συγκινήσεις. Χωρίς εναλλαγές, χωρίς κρεσέντο, χωρίς ψυχή φλεγόμενη.

Πονάει η φλόγα, αφήνει ουλές, αλλά μια ζωή αλώβητη είναι ζωή ανούσια, ζωή που δεν την έχεις ζήσει.

Το πρώτο τσιγάρο έσβησε. Μαζί του δεν έσβησε ο πόνος. Ανάβω το δεύτερο!!!!!

Ρουφηξιά!!! Κάψε με πιο πολύ!!!

Κάψιμο πάνω στο κάψιμο!!!

'Ετσι κι αλλιώς τα λόγια καίνε πολύ περισσότερο!!!