Βαραίνει το καλοκαίρι.
Σέρνεται για να περάσει.
Κι εγώ αδειάζω!!!!!!
Σαρώνει στο πέρασμά του όλα όσα δόθηκαν.
Αφήνει την αύρα του κενού.
Το κενό που απλώνεται σιγά σιγά σαν την καυτή λάβα κι αφήνει πίσω μόνο στάχτη, αποκαϊδια και μυρωδιά καμμένου.
Καμμένης σάρκας, καμμένης ψυχής!!!
Καμμένο χαρτί!!!
Αδειάζω!!!
'Ολα αυτά που σκέφτηκα, όλα αυτά που λάτρεψα, όλα αυτά που πίστεψα, όλα αυτά που μύρισα, όλα αυτά που ένιωσα, καίγονται!!!
Αδειάζω!!!
Κι ούτε ένα λυτρωτικό δάκρυ.
Κι ούτε ένα λυτρωτικό φιλί .
Κι ούτε ένα λυτρωτικό χάδι.
'Ενα σούρσιμο μόνο, ελαφρύ σαν του ερπετού που πάει να κρυφτεί μέσα στα ξερόχορτα.
Ενα σούρσιμο μόνο, που τραντάζει τα σωθικά μου σαν το εκκωφαντικό θόρυβο μιάς απογείωσης αεροπλάνου.
Κι εγώ αδειάζω!!!!!
'Αδειασα!
Δυνατό σαν καυτό δάκρυ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν περίμενα οτι θα ήταν πάλι τόσο μα τόσο επίκαιρο στη ζωή μου.
Διαγραφή