Ο τοίχος!!!!!

Είχα ένα τοίχο, μια φορά, στρογγυλό, λείο. 
Εναν τοίχο που κρατήθηκα, άπλωσα τα χέρια, τον αγκάλιασα και στηρίχθηκα!!!
Με μια μικρή εσοχή στην άκρη του. Απάνεμη. Μικρή μυστική κρυψώνα!!!

Ένας τοίχος, άσπρος, κρύος, που κάθε μέρα έβρισκα παρηγοριά!

Δυό δάκρυα κύλησαν πάνω του και στέγνωσαν. Κι έμειναν!!!
Σημάδια!!!
Δυό δάκρυα που αναμίχθηκαν με τα δικά μου όταν τα φιλούσα.

Ένας μικρός βωμός!!!
Μια μυστικιστική τελετή ανάμεσά μας!!!.
Άπλωνα τα χέρια και χωρούσε στην αγκαλιά μου. 
Φίλαγα το σημάδι του. 
Το χάϊδευα με την άκρη απ' τα δάχτυλά μου!!! Με φόβο μήπως σβηστεί.
Έφερνα τα χείλη μου κοντά και το φιλούσα!!! 
Του ψυθίριζα όλα όσα αγαπούσα.
Τον παρακαλούσα να συμβούν όλα αυτά που  λαχταρούσα.
Μικρά, πολύ μικρά πράγματα, ασήμαντα για κάποιους, αλλά τόσο μα τόσο σημαντικά για μένα!!! 
Μια τόση δα μικρή "γαλάζια λάμψη" να γεμίσει το μάτι μου!!!

Επιθυμίες που του άφηνα πάνω του για να πραγματοποιηθούν!!!
Επιθυμίες που περνούσαν πάνω απ' τη γέφυρα του φιλιού μου και ταξίδευαν σε άλλη διάσταση για να παραδοθούν!!!
Κι ώ του θαύματος!!! Λειτουργούσε!!!

Κι ήταν η ανακούφισή μου. 
Το αποκούμπι μου.
Το μέρος που έπαιρνα ανάσα. 
Το μέρος που όλα όσα ήθελα να σκεφτώ και να ξαναζήσω, έπαιρναν ζωή!!!

Είχα ένα τοίχο μια φορά!!! 
Θέλω να ξαναδώ τα σημάδια του!!!
Τον χρειάζομαι για να του αφήσω ακόμα μια επιθυμία!!!
Την μεγαλύτερη!!!