To μονοπάτι μου....

Μέσα στη "ζούγκλα", χαμένη. 
Χαμένο κορμί ξαπλωμένο στο υγρό χώμα.
Οι πυκνές φυλλωσιές σκιάζουν τον ήλιο.
Το σκοτάδι της ψυχής απλώνει τη σκιά του και δημιουργεί φωτοσκιάσεις. 'Ολα παίρνουν την τερατώδη μορφή τους.
'Ολα ασπρόμαυρα. 
Το χρώμα χάθηκε. 
Αποχρώσεις του γκρι μόνο.

Ψάχνω ένα μονοπάτι.
Κλαδιά δέντρων παίρνουν μορφή φιδιού.
Τριγύρω αγκαθωτοί θάμνοι.
Τρυπιέμαι. Ματώνω.
 Προσπαθώ να βγώ.
Προσπαθώ να καθαρίσω το τοπίο γύρω μου.
Κάπου κάποιες ακτίδες του ήλιου μου φανερώνουν την ύπαρξή του.
Πρέπει να πάω προς τα κεί.
Διαφορετικά η κινούμενη άμμος θα έρθει προς τα μένα και θα με καταπιεί.

'Ενα μονοπάτι!
Δεν έχω τσεκούρι, δεν έχω μαχαίρι.
Μόνο τα γυμνά μου χέρια.
Παραμερίζω χοντρά κλαδιά.
Ξεσκίζω τις σάρκες μου.

Διακοπή!!!!!!

Σε κάθε τέτοια διακοπή, βίαιη, καινούργια πιο άγρια, πιο δυνατά κλαδιά βγαίνουν από το πουθενά και μου δένουν τα χέρια. Το μυαλό. Την ψυχή μου.
Καταραμένη "ζούγκλα"¨!!! Στοιχειωμένη "ζούγκλα"!!!
Ανοιξε μαγικά ένα μονοπάτι για μένα!!!

Πρέπει να βγώ!!!
Στείλε ένα αλυσοπρίονο να λιανίσω τα πάντα στο διάβα μου!!!!
Να ανοίξω εγώ το μονοπάτι, το δικό μου μονοπάτι, το σωστό μονοπάτι και να απελευθερωθώ!!! 
Να αντικρύσω τον ήλιο ξανά!!! 
Να μπει το χρώμα πάλι στη ζωή μου!!!
Αύριο;  'Ισως!!!!!  Περιμένω!!!

Marilyn Manson - Overneath The Path Of Misery