Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Eυχαριστώ http://ann-lou.blogspot.gr/  Μέσα σ' Αυτό βρήκα κι ΕΜΕΝΑ !

 

Αυτό...

Αυτό που δεν λέγεται.
Αυτό που γεννήθηκε πριν χρόνια αμνημόνευτα.
Αυτό που χτίζει μέσα μας κελιά.
Αυτό που βουλιάζει βαρύ σαν οργή.
Αυτό που κοιμάται σαν γέρος και ξυπνάει σαν παιδί.
Αυτό που διαλέγει τις μέρες που θάρθουνε σαν  δική μας αρχή.
Αυτό που την ίδια ώρα είναι φίλος και εχθρός.
Αυτό που μιλά χωρίς ν'ακούγεται.
Αυτό που μας ταίζει την πιο ηχηρή μοναξιά.
Αυτό που δεν το ξέρουν ούτε αυτοί που μας αγάπησαν.
Αυτό που σημαδεύει και σκέφτεται.
Αυτό που κυλά μέσα στο αίμα μας και μαζί του χάνεται.
Αυτό που φωτίζεται απο το φως του σύμπαντος.
Αυτό που δροσίζει του νου τις τρύπες.
Αυτό που μας γεμίζει και ύστερα μας αδειάζει.
Αυτό που μας κρατά ζωντανούς
Αυτό που δεν παρηγοριέται.
Αυτό που αντί για βήματα έχει φτερουγίσματα.
Αυτό που μας πυροδοτεί πάντα την κατάλληλη στιγμή.
Το μοναχικό ζειμπέκικο της Κυριακής. Ο δικό μας μικρός θεός. Κομποσχοίνι στο λεπτό καρπό μας.
Προσμονή χωρίς ελεημοσύνη.
Ο δικός μας λόγος .
Αυτό που εμπόδια όταν έρθουν δεν τα γνωρίζει.
Άνεμος δυνατός που όταν έρθει, μας παίρνει, μας στροβιλίζει μας ξαναβαφτίζει.
Είναι εδώ μας έφτασε. Το ακούω. Πάρε και γράψε θα μας πει. Δικό σου το χαρτί , δικό σου και το μελάνι. Δικά σου τα λάθη , δικά σου και τα πάθη.
Πάρε και γράψε ότι η ψυχή σου λαχταρά. Ήρθε η στιγμή. Η ζωή σου σε κοιτά.

2 σχόλια:

  1. Η προσωπογραφία του θεού Έρωτα, με τα λάθη και τα πάθη μας, εκεί που το λογικό παγώνει στο χωροχρόνο, κι ο παλμός μας στροβιλίζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή