φωτο: Πετρούλα Κουστένη (ευχαριστώ)
Μέσα σ' ένα μουντο χειμωνιάτικο ουρανό,
με μαύρα σύννεφα που ταξιδεύουν γρήγορα ακολουθώντας τον άνεμο
που ασταμάτητα περνούν πάνω από το μυαλό, πάνω απ' τη ψυχή
που στο πέρασμά τους ψύχουν,
κάνουν άκαμπτο το σώμα και το θέλω,
μικρά κενά φωτίζουν δειλά, διακριτικά, ευγενικά, γλυκά
Ηλιοπαιχνιδίσματα
Εκεί που ξεχνιέται το φώς του
Εκεί που η απελπισία της μουντάδας του χειμώνα διαλύεται
μια ζεστή αχτίνα περνάει
Ηλιοπαιχνιδίσματα
Ενθαρρυντικά, βάλσαμο σε πληγή
παιχνίδι με όρους κατανοητούς
γλυκιά ζεστασιά απλώνεται
ότι χρειάζεται
ότι ζητιέται
ότι ήταν απαραίτητο για να περάσει η βαρυχειμωνιά
Ηλιοπαιχνιδίσματα
από ένα 'Ηλιο, ζεστό, ευγενικό,
καθόλους επιθετικό σαν το καλοκαιρινό
'Ενας Ηλιος που ζεσταίνει αλλά παίρνει κι ο ίδιος φλόγα απ' τη φλόγα σου,
ζεστασιά από τη ζεστασιά σου
και σε καλεί στα παιχνιδίσματά του με ίσους όρους,
μέχρι να φτάσει η ώρα του καλοκαιριού της ψυχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου