Πλασματική παρουσία

Πώς αλλιώς να γίνει άραγε;
Ο κόσμος σου έτσι έχει χτιστεί.
Φίλοι αγαπημένοι, μια φωτεινή φωτογραφία έχουν γίνει.
Ξυπνάς το πρωί τους καλημερίζεις, το βράδυ τους καληνυχτίζεις
και κάπου στο ενδιάμεσο ανταλλάσεις και καμιά φράση,
έτσι, για να σπάσει η ακινησία της οθόνης.
Περιμένεις κάποιους με λαχτάρα να απαντήσουν, να γράψουν μια λέξη,
μια χαζή φατσούλα, έτσι,
για να νοιώσεις την υπαρξή τους, την παρουσία τους στη ζωή σου.
Διαβάζεις ότι διαβάζουν.
Ακούς ότι ακούν.
Αγαπάς ότι αγαπούν
Κοροϊδεύεις ότι χλευάζουν
Μια πλασματική παρουσία στη ζωή σου.
Μια παρουσία που θες να γίνει ζωντανή, ενεργή
Μα μόνο εσύ.
Τους αγκαλιάζεις και τους φιλάς με μιά ματιά
Τους μιλάς και περιμένεις απάντηση, μέσα απ΄τη ματιά
Τους δίνεις κι εσύ με τη σειρά σου τα δικά σου θέλω,
τις δικές σου επιλογές, ότι σ΄αρέσει και περιμένεις να γίνεις αποδεκτός,
με την έκφραση της αρέσκειάς τους.
Και μια χιλιοαγαπημένη μουσική γίνεται ήχος κλησης στο κινητό
και περιμένεις να την ακούσεις να σε καλεί

Μια κλήση απ' την πλασματική παρουσία,που παρακαλάς να γίνει πραγματική.

Το κείμενο αυτό έχει γραφτεί πάνω από μήνα. Κάποια δεδομένα άλλαξαν. Τώρα το θυμήθηκα ξεχασμένο!  Τώρα είναι η αποφόρτιση!!