Φτωχά τα λόγια

"πες μου" μου λες
τι να πω..........
"λέγε"
με ποια λόγια.... με ποιες λέξεις να το περιγράψω
πώς να εκφράσω όλα αυτά;
"λέγε" ξαναλές επιτακτικά

δεν μπορώ
τα λόγια είναι φτωχά
δεν φτάνουν να σου φτιάξω όλο αυτό που νοιώθω
είναι τόσο πλούσιο, τόσο πολύπλοκο, τόσο εξουθενωτικό

ένα μπουκέτο από συναισθήματα

δεν χωρίζεται,

δεν είναι μια αίσθηση που περιγράφεται το ερέθισμά της
αν ήταν χρώμα θα ήταν μολυβί με κάποιες κοκκινες φλόγες
αν ήταν τραγούδι θα ήταν μια λυπητερή μπαλάντα 
με ξεσπάσματα φωνής
αν ήταν γεύση θα ήταν γλυκιά με πικρό υπόλειμμα
αν ήταν μυρωδιά θα ήταν θαλασσινό αεράκι 
με τη μυρωδιά του ξερού νωτισμένου χόρτου
αν ήταν άγγιγμα θα ήταν ένα μετάξι τυλιγμένο σε κάκτο

όμως είναι κι άλλα πολλά 

κι εκεί φαίνεται πόσο ανεπαρκείς είναι οι λέξεις
μόνο νοιώθει κανείς, μέσα, βαθιά
μόνο νοιώθει
μόνος νοιώθει

μόνη μου νοιώθω....

κι έκφραση δεν είναι λόγια, είναι........
φτωχά τα λόγια..... 
μόνο να το δείξω μπορώ......

(κι απόψε τελικά τα λόγια ήταν μαχαίρια Ραμπο)