"Μόνοι είμαστε"
Μου το 'πες μιά, μου το 'πες δυό
Μου το 'πες για πρωϊνό,
μου το 'πες μετά το μεσημεριανό,
πίνοντας ένα καφέ με την απόσταση
να μας χωρίζει
μου το 'πες και βράδια ατέλειωτα
απ' την άλλη άκρη
Για μέρες!!! για μήνες!!!!!!
δεν μετράω πια!
σαν βάλσαμο, το θεωρούσες!
Σαν αντιβιoτικό
σαν φάρμακο
σαν φαρμάκι...
Πότισα!
Μόνοι είμαστε!!!
Γέμισε το αίμα μου
Συμπλήρωσε τα κενά της καρδιάς μου
θόλωσε το μυαλό μου από τις σκέψεις
Μόνοι είμαστε!!!
Μόνη είμαι!!!
Το χόρτασα!!!
Μα δεν μπορώ να χωθώ σ' αυτή τη σκληρή μοναξιά
Να την νοιώσω,
να με κατακτήσει και να την κατακτήσω
να την νικήσω...
Πολυτέλεια!!!
Τόσες πολλές εξοντωτικές παρουσίες στη ζωή μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου