Σίγουρα έχεις δίκιο γλυκιά μου!!!!!
Πρέπει να το αδειάζω πού και πού
Εχει βαρύνει, ασήκωτο!
Τόσες σκέψεις, τόσες έγνοιες
Αυτό που μόλις είπες, είναι αυτό που χρειάζομαι
'Ενα σεντούκι για το μυαλό
Να το φυλάω εκεί μέσα
Να το κλειδώνω μ΄ενα μικρό κλειδάκι κρεμασμένο σε χρυσή καδένα,
ν΄ακουμπάει απ΄ εξω την καρδιά
και να φεύγω...
Να μην το κουβαλάω όπου πάω
Να με μη ακολουθούν οι ασήκωτες σιδερένιες μπάλες
με τις χοντρές σκουριασμένες αλυσίδες που σέρνονται
ανατριχιαστικά πίσω από κάθε βήμα μου
'Ενα σεντούκι για το μυαλό μου
Κλειδωμένο εκεί μέσα να πάλεται μόνο του, χωρίς να νοιώθω κραδασμούς
Να σκέφτεται, χωρίς να με ταλαιπωρεί
Να αναπολεί, χωρίς να με βαραίνει
Να νοιώθει τη μοναξιά του, χωρίς να τη νοιώθω εγώ
Να υπάρχει, χωρίς την υπαρξή μου
Κι εγώ ελεύθερη απ΄αυτό
Να ζω χωρίς επεξεργασία
Να νοιώθω, χωρίς να αισθάνομαι
Να υπάρχω, χωρίς να ζω
Να παίρνω, χωρίς να έχω να δίνω
Να τρέφομαι, χωρίς να γεύομαι
Κι όταν θελήσω να γυρίσω, εκεί που το άφησα,
να μπορώ να το ξεκλειδώσω,
με το ζεστό απ΄ το στήθος μου περίτεχνο κλειδάκι,
όπως στα παραμύθια, που μου σκαρώνει, χωρίς να με ρωτάει,
Να το ξεκλειδώσω το σωτήριο σεντούκι
και να ξαναφορέσω το μυαλό μου
όπως φοράω ένα κόσμημα... Στη θέση του!
where is my mind - PLACEBO
Πρέπει να το αδειάζω πού και πού
Εχει βαρύνει, ασήκωτο!
Τόσες σκέψεις, τόσες έγνοιες
Αυτό που μόλις είπες, είναι αυτό που χρειάζομαι
'Ενα σεντούκι για το μυαλό
Να το φυλάω εκεί μέσα
Να το κλειδώνω μ΄ενα μικρό κλειδάκι κρεμασμένο σε χρυσή καδένα,
ν΄ακουμπάει απ΄ εξω την καρδιά
και να φεύγω...
Να μην το κουβαλάω όπου πάω
Να με μη ακολουθούν οι ασήκωτες σιδερένιες μπάλες
με τις χοντρές σκουριασμένες αλυσίδες που σέρνονται
ανατριχιαστικά πίσω από κάθε βήμα μου
'Ενα σεντούκι για το μυαλό μου
Κλειδωμένο εκεί μέσα να πάλεται μόνο του, χωρίς να νοιώθω κραδασμούς
Να σκέφτεται, χωρίς να με ταλαιπωρεί
Να αναπολεί, χωρίς να με βαραίνει
Να νοιώθει τη μοναξιά του, χωρίς να τη νοιώθω εγώ
Να υπάρχει, χωρίς την υπαρξή μου
Κι εγώ ελεύθερη απ΄αυτό
Να ζω χωρίς επεξεργασία
Να νοιώθω, χωρίς να αισθάνομαι
Να υπάρχω, χωρίς να ζω
Να παίρνω, χωρίς να έχω να δίνω
Να τρέφομαι, χωρίς να γεύομαι
Κι όταν θελήσω να γυρίσω, εκεί που το άφησα,
να μπορώ να το ξεκλειδώσω,
με το ζεστό απ΄ το στήθος μου περίτεχνο κλειδάκι,
όπως στα παραμύθια, που μου σκαρώνει, χωρίς να με ρωτάει,
Να το ξεκλειδώσω το σωτήριο σεντούκι
και να ξαναφορέσω το μυαλό μου
όπως φοράω ένα κόσμημα... Στη θέση του!
where is my mind - PLACEBO
Κάποια παραμύθια είναι βάλσαμο ψυχής για τους αφηγητές και για τους ακροατές των!
ΑπάντησηΔιαγραφή