Σημείο ... μηδέν

Και νάμαι πάλι στο σημείο μηδέν
Εκεί που ξεκίνησαν όλα
Εκεί που άρχισα με τέτοια λαχτάρα, να κατακτήσω,
να αγωνιστώ, να ζήσω, να παραδοθώ, να εκτεθώ

Πόσες πυξίδες ακύρωσα!
Πόσα επίπεδα άλλαξα και πέρασα!
Ολες οι μοίρες πάντα στη μοίρα τους, αδιέξοδο

Και πάλι υποχωρώ και αποχωρώ απο το πεδίο μάχης
Αφήνω την έξαψη της μάχης σ' αυτούς που αγάπησα πολύ!!!
Ετσι έχω μάθει
Στους μονομάχους
μοναχικούς καβαλάρηδες
να έχουν τη χαρά του αγώνα
την άγρια χαρά της νίκης τους
Και γω ... απλός θεατής
Θεατής της μάχης τους χωρίς παρεμβάσεις
Θεατής του θριάμβου τους με παγωμένη ματιά
Θέλω να νικήσουν
Θέλω να βρούν τη στρατηγική  να πετύχουν το στόχο τους
να ρουφήξω το θρίαμβό τους
να καταλαγιάσει η αντάρα της ψυχής

και πάλι ανοιχτή και σε ετοιμότητα για το κάλεσμα
να πολεμήσω μαζί τους
να απαλύνω πιθανές πληγές 
ή κουρασμένους μύες από την ένταση
 

Χωρίς αναστολές
χωρίς επιδιώξεις
χωρίς απαιτήσεις
χωρίς βλέψεις πια!!!

Σημείο ... μηδέν

Μια συνειδητή επιλογή, με μια καρδιά γεμάτη
με αναμνήσεις πολύτιμες
Αξιζε η δική μου αγωνιώδης μάχη μέχρι εδώ
απλά δεν με "πάνε" οι πυξίδες κατάλαβα

Οδηγός μου μόνο τ' αστέρια από δω και μπρός
Στρέφω τα μάτια  μου στον ουρανό
Χάνομαι στην πληθώρα
Είστε τόσα πολλά!
ψάχνω το ένα το μοναδικό δικό μου αστέρι
αυτό που θα με οδηγήσει μακριά απ' το σημείο μηδέν
μέσα απ' τον αχανή λαβύρινθο της ψυχής μου...

Here we go again