Αίθουσα αναμονής ενός μυαλού

Περιμένω!!!!!!
Οι μήνες, οι ώρες, τα λεπτά, περνούν βασανιστικά!!!
Τα μάτια νοερά καρφωμένα στην πόρτα
Περιμένω ν' ανοίξει
Να ακούσω το τρίξιμο της πόρτας που έχει να ανοιχτεί αιώνες
Αιώνες μοναξιάς!!!
Αιώνες αναμονής!!!

Η καλοκαιρινή ζέστη έδωσε τη θέση της στη φθινοπωρινή ψύχρα
Κρυώνω εδώ μέσα.
Πώς πέρασε ο καιρός!!!!
Ακίνητη
Περιμένοντας.......

Τι περιμένω άραγε;
Γιατί περιμένω;
Τι υπάρχει πίσω απ' αυτή την ερμητικά σφραγισμένη πόρτα;
Το όνειρο ή ο εφιάλτης;
Η λύτρωση, η απάθεια, η στιγμιαία ικανοποίηση,  η απαλλαγή από τις σκέψεις ή το τέλος;

Η ώρα που θα ανοίξει πλησιάζει
Η ώρα που θα αντικρύσω αυτό που περίμενα με τόση λαχτάρα, 
προσμονή, υποταγή, ανοχή, καρτερικότητα, υπομονή!!!
Και πάντα η αβεβαιότητα αν θα ανοίξει τελικά
Μέρα με τη μέρα παίζεται το άνοιγμα της κορώνα γράμματα
Θα ανοίξει επιτέλους;
Κι αν ανοίξει θέλω πια να μπω;
Κουράστηκα!!!
'Επληξα, αναστατώθηκα, έλιωσα, έκλαψα, τρέλανα το μυαλό
κι ήρθε η ώρα που αναρωτιέμαι.....

Μένω ή δραπετεύω για πάντα, 
χωρίς να περιμένω πια το άνοιγμα της πόρτας,
μέσα σ' αυτή την άχαρη μοναχική αίθουσα αναμονής του μυαλού μου;

What are you waiting for - Gwen Stephani