Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

ένας μικρός θάνατος

Πόσες φορές μπορεί να πεθάνει 
και πόσες ν' αναστηθεί ένας άνθρωπος?

Ποτέ και τίποτα δεν τελειώνει.
Πάντα μια νέα αρχή κι ένα τέλος κολλημένα χωρίς ενδιάμεσο.
Προσπάθειες που τις ρίχνουμε πίσω μας.
Προσπάθειες που ματώσαμε γι αυτές.
Και πάντα είναι εκεί.
Εκεί που δεν θες να κοιτάξεις.
Εκεί που ξέρεις οτι θα πληγωθείς για άλλη μια φορά

Ελλαστικές αντοχές
Ανάγκη για το σήμερα, 
μίζερη τροφή για το αύριο,
αέρας δηλητήριο για ν' ανασάνεις,
νερό όξινο για να δροσισεις τα ξεραμένα χείλη

Κάθε αναζήτηση, κάθε λαχτάρα, κάθε βλέμμα
κάθε καλωσόρισμα κι αντίο...........

'Ενας μικρός θάνατος!!!!!



Με τι καρδιά /  Βίκυ Μοσχολιού   (γιατί κάπου κάπου τα ελληνικά τραγούδια μιλούν αντι για μάς)


1 σχόλιο:

  1. Υπάρχουν λέξεις σε όλες τις γλώσσες του γνωστού μας σύμπαντος που περιθάλπουν, συντηρούν και καλλιεργούν μικρούς θανάτους. Ελπίδες τις ονόμασαν οι άνθρωποι για να τις εξευγενίσουν. Κεμπάρικα τις μοιράζουμε αλλά μόλις ξεβολευτούμε λιγάκι ή όταν κάποιος μας σκουντήξει για το κάτι άλλο, το εκτός πάγιας ρουτίνας, θολώνουμε, αποκτούμε ένα μπλαβί χαμόγελο (κοινώς μελιτζανί πρόσωπο!) και, όλα γίνονται σαλάτα, έτοιμη για σερβίρισμα από άπειρο σεφ. Να πως γλυκαίνουν τις ψυχές και τις ξεγελούν οι υπέροχες φωνές!
    https://www.youtube.com/watch?v=SEQpp2xvWY0
    Την καλημέρα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή