Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

πιθανόν, ίσως, ενδέχεται, μπορεί......

"Αχ , τι βαρύ έγκλημα έκανα να μην πω πως 
σ' αγαπούσα πολύ, πολύ , όσο δε λέγεται, 
όσο δε γράφεται, όσο δεν αντέχεται.
Τότε μπορεί και να μην έφευγες."


Μενέλαος Λουντέμης

3 σχόλια:

  1. ….Τα πέρασα αυτά στα νιάτα μου μια φορά κι ένα καιρό. Τούρκεψα στο μέσα μου κι έθαψα τη πανούργα λίμα με δόντια λύκου που χαράκωνε βαθιά ό,τι έβρισκε μπροστά της. Σα με ταΐσανε σε πιατάκι του γλυκού τον πρώτο αντίχειρα με ανοδική πορεία, θάρρεψα γίνηκα κάτι τρανό, η σκιά μου γιγάντωσε στα μάτια μου, διπλό και τρίδιπλο μου φάνηκε το μπόι μου, με ζάλισε το άρωμα της υπερεκτίμησης που μου χαρίσαν, αυτοχαρακτηρίζοντας το στενό μυαλό μου απόμακρο και αφ’ υψηλού παρατηρητή. Το ατομικά μου σύνορα μπολιάστηκαν με τροπαιοφόρο λήθη να πλήξουν τα μικρόβια της συνετής λογικής και της ελεγχόμενης ματαιοδοξίας μου. Και το βασίλειο που ‘χτισα σε λίγο χρόνο ήταν από αντίχειρες, πολλούς αντίχειρες καμωμένο, μια αυτάρεσκη φαρέτρα θηρευτή γιομάτη. Στο τέλος-τέλος μονάχα η σκιά της μοναξιάς ρυτίδιαζε και πάχαινε από δαύτους. Τι σου είναι οι μνήμες τελικά, σχολειό μεγάλο…. Τα σκέφτομαι και σκοτεινιάζω….
    Απ’ τα «ίσως, μπορεί, πιθανόν, ενδέχεται ενός παιδιού»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Pertetua ego-agnitio (σήμερα σε 40 και 80 mg), υπάρχει από την αρχαιότητα ακόμη....

    ΑπάντησηΔιαγραφή