Τρέχω γρήγορα ν' ανοίξω το μπλογκ να τα γράψω.
Είναι όλα στο τόσο όμορφα φτιαγμένα.
Και με το που φορτώνει κι αγγίζω το πληκτρολόγιο......
έφυγαν σαν νερό, κύλισαν, εξαφανίστηκαν.......
Με το "έτσι θέλω"
'Οπως συμβαίνουν καταστάσεις στη ζωή μας ..... με το "ετσι θέλω" κάποιων
'Οπως τρυπώνουν άνθρωποι στην καθημερινότητά μας με το "έτσι θέλω"
'Οπως κάνεις όνειρα που γκρεμίζονται μ' ένα "έτσι θέλω"
'Οπως σου παίρνουν το δικαίωμα να ζήσεις με το "έτσι θέλω"
'Οπως εξαφανίζονται αναγκαίες παρουσίες πάλι με ένα "έτσι θέλω"
"ετσι θέλω" τόσο εγωιστικό!
τόσο απάνθρωπο
Ετσι θέλουν κι αυτές οι λέξεις και έχουν κρυφτεί στην ποντικότρυπά τους, τις νοιώθω, παίζουν κρυφτούλι μαζί μου.
Μου δείχνουν αχνά οτι είναι εδώ, δίπλα μου, μέσα μου και θέλουν να τις ψάξω.
Δεν θέλω να ψάξω. Δεν θέλω δύσκολα. Δεν θέλω να βασανίζομαι.
Τα θέλω όλα εύκολα κι αβίαστα όπως παλιά.
ΟΛΑ όπως παλιά!
Βαρέθηκα!!!!!!!
Σταματάω γιατί επιτέλους κι εγώ ............ "ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ"
Γιατί θέλω.. Χωρίς "έτσι¨απόψε!! :) Καληνύχτα..
ΑπάντησηΔιαγραφή