Στενό ανήλιαγο σοκάκι

όμορφο να σε περιμένουν να φανείς
να ξεπροβάλεις στο στενό ανήλιαγο σοκάκι
να περπατάς και να χορεύουν τα βήματά σου
στο ρυθμό της καρδιάς

έτοιμη
πανέτοιμη για όλα

η σκιά να σκιάζει την κάψα που φουντώνει τα μάγουλα
στη σκέψη και μόνο
κι ο αέρας να σε σπρώχνει απαλά
να δίνει ώθηση στο φτάσιμο του σώματος
γιατί η ψυχή είναι ήδη εκεί
μόνιμα

στο στενό ανήλιαγο σοκάκι
χαρά, λύπη, ανυπομονησία, λαχτάρα, απογοήτευση
όλα εκεί έμειναν

και τώρα μόνο μια γαλάζια θάλασσα
ανοίγει στο βάθος την αγκαλιά της
απλώνεται πίσω απ' τα αραχνούφαντα φυλλώματα
ενός αρμυρικιού, προστάτη

Η μόνη που περιμένει πια!!!!!!

" ... μέσα απ' τα δικά μου παπούτσια..."

Μια έκφραση που δεν είχα ξανακούσει
"Αν μπορείς να δεις μέσα απ' τα δικά μου παπούτσια, δεν θα..."
Δεν θα έβλεπα; 
Δεν θα ένοιωθα;
Δεν θα πόναγα;
Δεν θα υπερεκτιμουσα;
Δεν θα ζούσα ....

Τα δικά μου παπούτσια τα φοράω χρόνια
Το δέρμα τους έχει γίνει ένα με το δικό μου
Το ξέρεις, το ξέρω, το ξέρουμε, 
προσπάθησα να τα βγάλω
Τα τράβηξα, τα χτύπησα, έχωσα μέσα τα δάχτυλά μου βίαια
τα πόδια μου πλήγιασαν
μάτωσαν,
πόνεσαν πολύ απ' την προσπάθεια
το ξέρεις...

πήρα μαχαίρι να τα σκίσω κι αντί γι αυτά έσκισα τα πόδια
κι η μαχαιριά έφτασε μέχρι τη καρδιά
που με διάταξε να σταματήσω
να τα αφήσω να με οδηγήσουν στο δρόμο που θέλουν αυτά
σ΄αυτά τα όμορφα, 
που με κάνουν να βλέπω μόνο εγώ φορώντας τα
σ' αυτά τα δύσκολα, 
που δεν παίρνουν καμιά μελλοντική ευκολία

Τα δικά σου παπούτσια δεν θα τα φορέσω ποτέ
 για να δω μέσα απ΄αυτά
Το μόνο που ελπίζω είναι να μικρύνουν, 
να ζαρώσουν τα πόδια μου κι οι προσδοκίες μου
για να βγούν μόνα τους, ανώδυνα, μέσα απ΄τα δικά μου!